Zapomniana plantacja herbaty w Chinach

 Dzień dobry!

Od początku mojego pobytu w Chinach rozglądałam się za krzewami herbacianymi (Thea sinensis, lub właściwie Camellia sinensis) jednak w oczy zazwyczaj rzucały się spokrewnione z herbatą kamelie japońskie, udało mi się nawet spotkać kamelię olejodajną, z której powstaje azjatycki odpowiednik oliwy z oliwek. Jednak o herbacie na blogu pojawiło się praktycznie nic. 

 

 

 

I nie jest to tak, że w ogóle nie spotkałam krzewów herbacianych, o nie! W ramach studiów uczelnia zabrała nas na wycieczkę na uczelnianą plantację herbaty, gdzie uczestniczyliśmy w zbiorach i ogólnie pokazano nam jak powstaje herbata, jednak w tamtym czasie byłam na tyle zaaferowana życiem w Chinach i innymi roślinnymi nowościami, że ten temat jakoś został zepchnięty na dalszy plan. Teraz po kilku latach zdecydowanie czas wrócić do herbaty!

Jak natrafiłam na dziką plantację? 

 

Temat herbaty w sumie sam na mnie trafił. Po przeprowadzce z akademika trafiłam na osiedle położone na obrzeżu miasta, a w okolicy znajduje się kilka gór, które jeszcze nie zostały zabudowane. Dlatego każdy wolny dzień, jeśli pogoda dopisze spędzam poszukując ciekawych miejsc i roślin w okolicy lub wspinając się po wspomnianych górach (jeśli jesteście ciekawi jak wyglądają moje spacery, możecie je oglądać na instagramie). 

I właśnie podczas jednego ze spacerów zawędrowałam na zbocze góry (która okazała się ogromnym cmentarzem) i idąc ścieżką wydeptaną pośród lasu właśnie na tej górze, mijając chińskie groby, kwitnące krzewy werbeny górskiej czy owocujące gardenie jaśminowate dotarłam na skraj lasu, gdzie na zboczu dwóch gór znajdowały się zielone tarasy.

Widok był naprawdę niesamowity i zdjęcia nie oddają całego uroku takiej opuszczonej plantacji, jednak postanowiłam napisać Wam trochę o tych tarasach, no i o herbacie :)

Jak wygląda plantacja herbaty na którą natrafiłam?

 

Tarasy herbaciane na które trafiłam niewątpliwie wzbudziły we mnie zachwyt i dzięki temu możecie poczytać o tym teraz! Pierwszą ciekawą rzeczą w tym miejscu była lokalizacja. Plantacja ta umieszczona została na zboczach dwóch małych gór, a otoczone są właśnie wspomnianymi górami porośniętymi lasem, w których z kolei znajdują się chińskie groby. Do tego najbliższe domy znajdują się conajmniej 10 minut spaceru od plantacji i zdecydowanie mają typowo wiejski styl.

 

Dzięki temu miałam trochę wrażenie jakbym robiła jakąś formę urban exploring, z tym że urban średnio tu pasuje :) 

Wyobraźcie więc sobie, że idziecie przez gęsty las, wokół okrągłe groby i nagle las się kończy, mgła niesie się po szczytach gór, a poniżej mgły równe rządki krzewów. Z początku nie rozpoznałam co to za krzewy - dopiero po podejściu bliżej rozpoznałam coś przypominającego kamelie - no tak, herbata!

Dwa zbocza małych gór były pełne równych rzędów herbaty, choć już na pierwszy rzut oka można było stwierdzić, że nikt tej herbaty raczej nie zbiera - na części rosły chwasty i pnącza, które pokryły krzewy herbaciane, a między ścieżkami było naprawdę ciężko przejść. I to nie ze względu na wszędobylskie chwasty, ale i rosnące swobodnie krzewy herbaty, których nikt nie obcinał od jakiegoś czasu.

Dopiero po zejściu na sam dół i odszukaniu kolejnej ścieżki, która najwidoczniej była używana znalazłam fragment rządku, który wyglądał na użytkowany, ale niestety były to może 3-4 herbaty z kilkuset.

Trochę o herbacie

 

Chciałabym tutaj jeszcze wspomnieć trochę o samej roślinie, co będzie dość trudne, bo o herbacie pisano już całe książki, a na chińskich uczelniach powstają całe wydziały i studia zajmujące się tylko tą jedną rośliną (własnie na mojej uczelni istniał wydział herbaty, gdzie można było studiować "herbatę" czy nawet zrobić z niej doktorat). Dlatego też nie chcę się tutaj rozpisywać zbytnio na ten temat, być może stworzę osobny post (czy nawet całą serię jeśli chcecie!) o herbacie w Chinach.

 

Zatem herbata chińska (Camellia sinensis) jest zimozielonym krzewem lub małym drzewem należącym do rodziny herbatowatych (Theaceae), do których należy już wspomniana wyżej kamelia olejodajna, kamelia japońska oraz inne kamelie, ale i zupełnie nie znane stawarcje, które również są bardzo ciekawymi roślinami i wpominałam o nich na moich social mediach.

Osiąga około 2 metrów wysokości, choć w uprawie zazwyczaj jest niższa, by można były wygodnie dokonywać zbiorów. Liście mają od 4 do nawet 15 cm długości i 2-5 cm szerokości. Młode listki mają jasno zieloną barwę, natomiast starsze liście nabierają ciemniejszego koloru, choć nie tak ciemnego jak u kamelii japońskich, są też zdecydowanie cieńsze od liści kameliowych.

 

 

Od barwy liścia oczywiście zależy smak herbaty - najczęsciej zbierane są najświeższe przyrosty, kiedy listki mają jeszcze około 1-2 cm długości i to własnie taką herbatę najczęściej piją Chińczycy. Myślę, że o samych zbiorach kiedyś napiszę w osobnym poście, ponieważ pokazano nam na uczelni jak się zbiera i przetwarza zieloną herbatę.

Kwiaty krzewu herbacianego są drobne (drobniejsze od kamelii olejodajnej), osiągają od 2 do 4 cm średnicy, choć te, które ja spotkałam na plantacji były zdecydowanie mniejsze, może o średnicy jednego centymetra. Kwiaty są żółto-białe, z siednioma lub ośmioma płatkami.

 

Nasiona herbaty są dość zbliżone wyglądem i sposobem użytkowania do nasion kamelii olejodalnej, z obu można tłoczyć olej o zbliżonych wartościach. Nasiona są też problematyczne z innego względu - podczas mojej wędrówki znalazłam około 4 torebek z nasionami, które oczywiście zabrałam ze sobą do domu. I właśnie tam okazało się, że są one puste.

 

 

Tylko jedno nasionko było z zawartością i poszło na dno w kubku wody. Jednak wykiełkowanie takiego nasiona to jednak trudna sprawa i bardzo ciężko jest uzyskać swoja herbatę z nasiona.

 

Nierozwinięty pąk kwiatowy

Dajcie znać czy interesują Was herbaciane tematy i kóry temat powinnam ewentualnie poruszyć w przyszłej serii  herbacianej :)